"Περήφανες φωνές"Λογοτεχνικό Αφιέρωμα της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ με αφορμή το Pride (14/6/2025).
Το Pride γεννήθηκε από την αντίσταση — όταν, το 1969, μέλη της lgbtq κοινότητας, τρανς γυναίκες, μαύρες και λατίνες θηλυκότητες στάθηκαν απέναντι στην αστυνομική βία. Ύστερα από τα γεγονότα του Stonewall, ξεκίνησε ο παγκόσμιος αγώνας. Από τότε, η υπερηφάνεια δεν είναι μόνο γιορτή, είναι φωνή, μνήμη και διεκδίκηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σε αυτό το πνεύμα τα μέλη του δικτύου Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ μοιράζονται ιστορίες — αληθινές ή μυθοπλαστικές — που αγγίζουν ζητήματα ταυτότητας, σώματος, επιθυμίας, κοινότητας, αλληλεγγύης, ή ό,τι άλλο συνδέεται με την έννοια της περηφάνειας ως πράξη θηλυκότητας και αντίστασης.
Επιμέλεια αφιερώματος, Ελένη Γούλα
Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν.
Είναι γιοι και κόρες της ίδιας της ζωής.
Χαλίλ Γκιμπράν
Άβολα κι ανοίκεια. Έτσι ένιωθε η Αφροδίτη μέσα στο σώμα της. Περιορισμένη, δυστυχισμένη κι εξαναγκασμένη να ακολουθεί συμβάσεις που απεχθανόταν. Από μικρή θαύμαζε τα αγόρια. Τους μύες, την αποφασιστικότητα, την τόλμη τους, γι’ αυτό και συμπεριφερόταν σαν αυτά. Έπαιζε μαζί τους ποδόσφαιρο, έπεφτε, μάτωνε, μα ποτέ δεν παραπονιόταν. Ήταν σκληροτράχηλη και πεισματάρα.
Όταν της ήρθε περίοδος -όταν έγινε με το ζόρι γυναίκα- έμεινε για λίγο καιρό εκτός ομάδας μέχρι να συνηθίσει τη νέα συνθήκη. Κλείστηκε στο σπίτι κι έκλαιγε για μια βδομάδα. Μαζί με την περίοδο ήρθε και η εφηβεία, οι εκρήξεις θυμού, η εσωστρέφεια και η ματαίωση. Η μετάβαση στην ενήλικη ζωή και η αποδοχή της διαφορετικότητάς της ένα πηχτό διηνεκές σκοτάδι.
Στην επαρχιακή κωμόπολη που ζούσε, τους άντρες ομοφυλόφιλους τούς φώναζαν πούστηδες ή ντιγκιντάγκες, ενώ τις γυναίκες τζιβιτζιλούδες. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν, πόσο μάλλον να δεχτούν, ότι μία γυναίκα μπορεί να δυσανασχετεί μέσα στο κορμί της, να μισεί το φύλο που επέλεξε η φύση για κείνη και να θέλει να το διορθώσει. Γι’ αυτό, όταν στα δεκάξι της ανακοίνωσε στους γονείς της ότι είναι ομοφυλόφιλη, την έδιωξαν κλωτσηδόν από το σπίτι.
Έφυγε για την Αθήνα με μια βαλίτσα στο χέρι κι εκατόν πενήντα ευρώ στην τσέπη, χαρτζιλίκι που της έδωσε η γιαγιά της. «Αυτά είναι όλα κι όλα, γιαβρί μου, δεν έχω άλλα. Να προσέχεις στην Αθήνα, είναι ζούγκλα, έτσι λέει το χαζοκούτι. Και να με παίρνεις κάνα τηλέφωνο, ε;» Η ογδοντάχρονη Αφροδίτη, με τα κοντοκουρεμένα μαλλιά και την αρσενική θωριά, ήταν η μόνη που την έβλεπε σαν άνθρωπο και όχι σαν γυναίκα, η μόνη που δεν την έκρινε και την κατανοούσε.
Η Αφροδίτη έμεινε για λίγο καιρό σε μία φίλη της που προσφέρθηκε να τη φιλοξενήσει. Βρήκε δουλειά σε ένα βιβλιοκαφέ στα Εξάρχεια και νοίκιασε ένα ημιυπόγειο στην Κυψέλη. Πέρασε δύσκολα μέχρι να ορθοποδήσει, όμως δεν το έβαλε κάτω. Στενόμυαλοι, ρατσιστές κι ομοφοβικοί υπάρχουν παντού, σκεφτόταν κάθε φορά που κάποιος τη στραβοκοιτούσε στο μετρό.
Ένας φρέντο εσπρέσσο σκέτος αντί για γλυκός κι ένα εξαντλημένο βιβλίο ήταν η αφορμή για να πιάσει συζήτηση με τη Μυρτώ. Η Μυρτώ τής άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή, τη βοήθησε να αποδεχτεί το σώμα της και να το αγαπήσει. Εαρινά φρούτα αποκαλούσε τα ζουμερά της στήθη, που μέχρι τότε η ίδια τα αντιμετώπιζε ως ξινισμένα τσαμπιά, δροσερή πηγή το υγρό της αιδοίο, το μέχρι τότε σιχαμερό πηγάδι. «Το κορμί σου είναι μια ολόδροση πηγή ηδονής», της έλεγε όταν τη γευόταν.
Η Αφροδίτη, με την αγάπη της Μυρτώς, και τη βοήθεια της εξωσωματικής, γέννησε τον Αντώνη, ένα αγόρι που μεγάλωσε με γονείς του ίδιου φύλου και με μία αρχή: όμορφος άνθρωπος γίνεσαι μόνο με αγάπη κι αποδοχή.
ΣΗΜ, Το διήγημα περιλαμβάνεται στη συλλογή Chiaroscuro που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τρι.ένα Πολιτισμού.
Η Καλλιόπη Βελόνια γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στον Πειραιά. Διδάσκει την αγγλική γλώσσα, γράφει διαβάζει και μεταφράζει. Έχει εκδώσει δυο μυθιστορήματα φαντασίας, «Το μυστικό της προφητείας» (Εκδόσεις Εντύποις 2017) και «Άγια κόλαση» (Τρι.ένα πολιτισμού 2024), δύο συλλογές διηγημάτων «Φονικοί οργασμοί» (Τρι. ένα πολιτισμού 2023) και «Chiaroscuro» (Τρι.ένα πολιτισμού 2025), μία ποιητική συλλογή «Μέθεξις» (Εκδόσεις Εντύποις 2021) κι έχει μεταφράσει στα αγγλικά το παιδικό βιβλίο της Λιλής Γάτη, «Με λένε Δώδεκα» (Entypois publications 2020). Το διήγημά της με τίτλο «Ο καλύτερός μου φίλος» διακρίθηκε στον διαγωνισμό διηγήματος του Ιανού με θέμα το ΔΥΟ και συμπεριλήφθηκε στην συλλεκτική έκδοσή του (Ιανός 2023), ενώ ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες, «Ρευστά όρια» (Εκδόσεις Εντύποις 2019), «Τολμηροί στίχοι» (MyStory editions 2020) κι έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά (Νόημα). Είναι μέλος του PEN GREECE και του δικτύου Ελληνίδων συγγραφέων κατά της έμφυλης βίας, Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου