Η πόλη
Όταν αποφάσισαν να φτιάξουν αυτήν την πόλη, δεν ήξεραν ακριβώς πόσο μεγάλη έπρεπε να είναι.
Καθημερινά οι κάτοικοι εν αναμονή πλήθαιναν και αγωνιούσαν. Κάποιοι δεν θα τα κατάφερναν.
Στην αρχή, σχεδίασαν μια πόλη 20.000, μετά 50.000, στο τέλος φάνηκε ότι θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 200.000 ανθρώπων, με προοπτική ακόμα μεγαλύτερης επέκτασης.
Βρήκαν ένα εγκαταλελειμμένο σημείο και άρχισαν να χτίζουν. Πρώτα έχτισαν τα τείχη, ψηλά και περιμετρικά, αφήνοντας μόνο μια απόλυτα ελεγχόμενη είσοδο.
Μετά, τα σπίτια, μικρά και βολικά, το ένα δίπλα στο άλλο για παρέα και συμπαράσταση.
Τέλος, φρόντισαν για σχολεία, βιβλιοθήκες, νοσοκομεία και αθλητικές εγκαταστάσεις. Δημιουργήθηκαν χώροι πρασίνου και αναψυχής, παιδικές χαρές και λούνα παρκ.
Στο όνομα της πόλης, όμως, δεν μπόρεσαν να καταλήξουν.
Πώς να ονομάσει κανείς την "Πόλη των κακοποιημένων γυναικών;"
Η Μαριανίνα Βεντούρη είναι φιλόλογος, συγγραφέας, βιβλιοκριτικός κι επιμελήτρια.
Είναι αρχισυντάκτρια του Λογοτεχνικού Περιοδικού Θρυαλλίδας και διευθύντρια του Ποιητικού Εργαστηρίου Θρυαλλίδας ενώ συνεργάζεται τακτικά με διάφορα έντυπα, ιστότοπους κι εφημερίδες.
Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές:
#ΚΑΤΑΔΕΣΜΟΣ (ΕΥΜΑΡΟΣ, 2022) #ΚΥΚΛΑΔΟΣΥΝΗ (ΔΡΟΜΩΝ, 2024)και έχει συμμετάσχει σε αρκετά συλλογικά έργα.Έχει επίσης δημοσιεύσει πέντε ηλεκτρονικά βιβλία δημιουργικής γραφής, ελεύθερα διαθέσιμα στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη, ένα Ποιητικό Ανθολόγιο κι έναν Συλλογικό Ποιητικό Τόμο, ελεύθερα κι αυτά στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου